Hindemiths Kleine Kammermusik bezit een flinke dosis humor en elk van de vijf instrumenten kan schitteren met virtuoze passages

Het Valerius Ensemble presenteert zich zondagmiddag 4 juni als blaaskwintet (fluit, hobo, klarinet, fagot en hoorn) in de Kleine Zaal van het Muziekcentrum. Op het programma: Een Duits geluid, met werk van Hindemith, Beethoven en Klughardt.

De literatuur voor blaaskwintet maakte een enorm groei door sinds Antonin Reicha in 1811 de eerste werken voor deze bezetting schreef. Behalve de Franse componisten van de late negentiende eeuw bleven het vooral componisten uit Duitsland en Centraal-Europa die hun voorliefde voor blaasmuziek lieten blijken.

Paul Hindemith zette die traditie in de twintigste eeuw voort. De Kleine Kammermusik Opus 24 nr. 2 werd geschreven in 1922 en komt uit de periode waarin Hindemith gezien werd als het 'enfant terrible' van de Duitse muziek.

Maar in tegenstelling tot het grote zusje, de Kammermusik nr. 1, met zijn dissonante trompetklanken, xylofoongeratel en loeiende sirenes is deze Kleine Kammermusik nr. 2 juist heel aangenaam voor het gehoor. Het stuk bezit een flinke dosis humor en elk van de vijf instrumenten kan schitteren met virtuoze passages. Het is niet voor niets dat menig blazersensemble dit werk op het repertoire heeft staan.

Hoe anders is dat gesteld met August Klughardt. Hij schreef in 1898 een tijdloos werk dat zowel invloeden van Liszt en Wagner als ook van Schumann en Brahms in zich verenigt. Een hemelbestormer kunnen we hem niet noemen, maar zijn laatromantische muziek is het waard om gehoord te worden en helaas gebeurt dat maar zelden. Vandaag kan het in de Kleine Zaal van het Muziekcentrum Enschede.