Het uitgangspunt voor een nieuwe foto is altijd het enthousiasme voor een schoonheid, of het nu in een innerlijk beeld, in een foto of in werkelijkheid is. Ze glanst van het kreupelhout en ik probeer haar te bevrijden. Ik trek aan één been en weet niet hoe ik verder moet. Of het al snel eindigt als een dun wezen of een enorm lichaam volgt, valt nog te bezien. Ik hoef niets te weten en teken alleen als ik iets kan zien. Ik denk dat ik hier iets over de realiteit leer. Wat ik wil, wat ik zie en of het werkt als beeld zegt veel over de werkelijkheid en ons bewustzijn. Ik vervorm het wezen en het kan belangrijke onderdelen verliezen bij mijn trekken, maar ik werk totdat het kan overleven.